Back in Vegas

Donderdag 5 juli 2012, we worden om half 3 door mijn vader opgehaald die zo lief is om ons op deze vreselijke tijd naar Schiphol te brengen. koffer zijn gepakt, na een 3 dubbele check denken we alles te hebben en dan vertrekken we eindelijk! Eenmaal op Schiphol blijken we de eerste te zijn die in willen checken voor deze vlucht richting Las Vegas. op zich zeker niet vervelend want bij het inchecken blijkt dat Lotte nog niet in mag checken omdat haar Esta formulier nog niet goed gekeurd is. Om Amerika sowieso binnen te mogen moeten alle reizigers vooraf deze aanvraag doen (kost natuurlijk geld) en na goedkeuring mag je vertrekken. Lot mocht dus niet mee... Nog even overwogen zonder te gaan, scheelt natuurlijk enorm in de kosten, maar toch maar opzoek gegaan naar een Esta-paal waar we opnieuw een aanvraag hebben ingediend. Bleek dat we de eerste keer het getal 0 op haal paspoort hebben aangezien voor een O. Normaal moet deze aanvraag minimaal 72 uur van te voren ingediend zijn dus hebben we even staan zweten of het toch nog goed gekeurd werd maar na een half uur kwam het verlossende woord, ook Lot werd geaccepteerd... Toch niet zo slecht om op tijd te vertrekken!
Dus toch maar met 4 en door de douane. Even geshopt natuurlijk, geurtje gekocht (hetzelfde als voorgaande jaren want dat wordt een soort van traditie) en om half 8 zitten we klaar om te vertrekken. het vliegtuig blijkt niet vol te zijn, erg prettig want dan blijven de stoelen voor ons recht staan! Na een goede vlucht van 11 uur landen we in Vegas. Aan boord blijkt ook Fatima Moreira de Melo en haar vriend Raemon Sluiter te zitten want deze staan naast ons bij de douane en later ook bij de balie van Alamo, het autoverhuurbedrijf. Toch best leuk, beetje aapjes kijken..
Gelukkig komen we deze keer zonder dat we zelfs onze schoenen uit moeten trekken (controle van de hakken) zonder problemen door de douane. De shuttlebus naar Alamo staat al klaar en al snel staan we aan de balie om de sleutels van de auto in ontvangst te nemen. Een o zo aardige Amerikaan achter de balie met een goed verkooppraatje vertelt over een prachtige Dodge Durango die nu voor een speciale prijs verhuurd mag worden... ik ben om.... nu Lyon nog! met een beetje hulp van Lot is dat niet moeilijk en een kwartier later lopen we met de sleutels in onze handen naar een werkelijk gigantische bak en vragen we ons af of dit wel de goede auto is? Weer een kwartier later zitten we er in en rijden we naar Las Vegas blvd. We vallen niet eens op met onze bak. Ondanks dat we hier eerder geweest zijn blijft de maffe uitstraling van deze vreemde stad ons verbazen...Het is hier 38 graden, enorm druk, een en al geluid, kleur, reclame, schreeuwerige mensen, culturen, casino's en voedselketens. Toch vinden we het leuk, voor even.
We rijden naar het Riviera, ons hotel aan de Strip en checken in. Een luxe kamer voor 4, voor de prijs van slechts 80 dollar, zo’n 60 euro ....Mwa, is goed te doen toch?
We regelen de koffers, Tom Lot en ik gaan even plat, Lyon gaat naar het zwembad en om een uurtje of 6 lopen we via de honderden gokkasten naar de Strip. Ieder hotel hier is in de eerste plaats een casino, je kunt er toevallig ook nog overnachten maar in eerste instantie draait hier alles om het gokken. Aan iedere kast of tafel zitten mensen te gokken, oud jong (niet te jong natuurlijk) dun maar vooral dik gokt erop los!
We lopen naar Circus Circus, het casinohotel aan de overkant waar we 8 jaar geleden met onze camper stonden en halen even herinneringen op. In de zinderende hitte, het is inmiddels 40 graden lopen we via Treasure Island, het Venetian, Ceasars Palace, Mirage, en alle andere hotels ons te verbazen over wat we zien. Overal zijn shows, vuurwerk, waterfonteinen, gokkasten, mensen van alle nationaliteiten , het is echt overweldigend.
Bij het Venetian lopen we naar binnen. Door het hotel varen de Venetiaanse gondels, alles is in Venetiaanse stijl. We eten er heerlijk. De Amerikaanse bediening valt op door de enorme service die ze bieden. Een eigen waitress per tafel die er alles aan doet om een goede service te bieden.
Door het enorme tijdverschil van 9 uur zijn we enorm brak.. om 22.00 uur duiken we ons bed in. In Nederland is het alweer 7 uur in de ochtend....wij gaan nu slapen.